تأثیر طرحواره درمانی بر شادکامی و سلامت روان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه و هدف: دیابت نوع دو یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است که محدودیت های زیادی ایجاد می کند. از این رو در سال های اخیر ارتقاء شادکامی و سلامت روان این بیماران مورد توجه درمانگران قرار گرفته است. طرحواره درمانی به عنوان یکی از روش های رایج در ارتقاء شادکامی و سلامت روان شناخته شده است لذا این پژوهش با هدف بررسی تاثیر طرحواره درمانی در بهبود شادکامی و سلامت روان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر ورامین انجام شد.   مواد و روش ها: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش همه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی شهر ورامین در سال 1393 بودند. از میان آنان 40 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه (هر گروه 20 نفر) شامل گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 70 دقیقه ای با روش طرحواره درمانی آموزش دیدند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. گروه ها پرسشنامه شادکامی آکسفورد ( ohq ) و پرسشنامه سلامت روان ( mhq ) را به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 19 به روش کوواریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها : یافته ها نشان داد میان گروه طرحواره درمانی و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر طرحواره درمانی باعث افزایش معنادار شادکامی و سلامت روانی شده بود (p<0/05)  . بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد روش طرحواره درمانی توانست شادکامی و سلامت روانی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو را افزایش دهد. بنابراین درمانگران می توانند برای بهبود شادکامی و سلامت روان این بیماران از این روش استفاده کنند.